Verhalen en stilte op Eindhoven Airport

Op zondag 13 februari werd Mirjam van Nie als Luchthavenpastor voor Eindhoven Airport verbonden aan de Protestantste gemeente te Veldhoven. Mirjam is sinds 2014 een dag per week op de luchthaven aanwezig. Ze is daar om te luisteren naar de verhalen van mensen op het vliegveld en om de gebedsruimte te beheren. Er ging met haar verbintenis aan een naburige gemeente een lang gekoesterde wens in vervulling. Voor het solistische werk op Eindhoven Airport is het fijn een klankbord in een gemeenschap te hebben.

Mirjam van Nie, Luchthavenpastor op Eindhoven Airport

Mirjam is acht jaar geleden met niets begonnen. Maar al snel na de inrichting speelde de gebedsruimte een belangrijke rol ten tijde van de ramp met de MH17. Ze vertelt over het belang van een plek om naar toe te gaan in zo’n crisistijd. ‘Men stond tot ver buiten de gebedsruimte in de rij’, herinnert ze zich als de dag van gisteren. ‘De vluchten uit Charkow landden op het militaire gedeelte van Eindhoven Airport, met zorg voorbereid en volledig afgeschermd. Alle andere mensen kwamen hier. Ze zetten hun handtekening in het condoleanceboek dat hier lag, ze schreven er korte verhaaltjes bij, er werden bloemen en knuffels neergelegd. Als er zoiets ingrijpends gebeurt, móet er een vorm en een plek zijn om iets met die emoties te doen.’ Op de dagen dat er een vlucht uit het rampgebied aankwam, was Mirjam in en om de ruimte aanwezig. ‘Het was zó zinvol, dat dit er was.’ 

De ruimte staat op de borden aangegeven in de vertrekhal en hij wordt goed gebruikt. Er staan twee tafels, een met Bijbels en zegenteksten en Joodse gebedenboeken, en een met Korans en gebedskleedjes. Aan de tegenover de ingang gelegen wand hangt een groot doek, waarop een bijzonder kleurrijke zonsondergang te zien is. Aan de horizon is het kleine silhouet van de Eindhovense verkeerstoren afgebeeld. Het straalt warmte, weidsheid en relativiteit uit. 

Het doek in de stilteruimte op Eindhoven Airport.

De gesprekken die Mirjam voerde met de Directeur non-aviation over het voorzien in de behoefte aan een gebedsruimte leidden na een jaar tot de opening van de locatie in februari 2014. Gesteund door de Raad van Kerken, de plaatselijke Rotary en andere kerkelijke support, kon de ruimte direct diverse gegadigden bedienen. Moslims, die anders op openbare plekken hun gebeden deden, Joden, op weg naar Tel Aviv, zowel als mensen die een moment van bezinning zoeken aan het begin van hun reis, iedereen maakt gebruik van de multireligieuze plek. Onlangs ontmoette Mirjam enkele blije medewerkers van naburige kantoren, die deze ruimte verkozen boven de voorziening in hun eigen kantoorgebouw. Men komt elkaar tegen. Er is ontmoeting en wederzijds respect.

Naast de aandacht voor de gebedsruimte heeft Mirjam gesprekken met passagiers en wachtenden in de terminal. Ze merkt dat mensen graag hun verhaal bij haar kwijt willen. Omdat ze haar nooit meer terugzien, is er een grote openhartigheid. Vaak gaat het over een verlies dat iemand ondervonden heeft. Over een ziekbed of een sterfbed van een geliefde in de omgeving, het verlies van werk, of gezondheid. Soms vraagt degene die zijn of haar verhaal vertelt of Mirjam wil bidden voor het verdriet. Altijd zal ze daarna naar de gebedsruimte gaan om dit verzoek te vervullen. 

‘U heeft zo’n vreedzame uitstraling,’ zei een aanwezige bij de Iftar-maaltijd waar ze was uitgenodigd. Een collega van Airport Eindhoven vroeg haar naar zijn moskee te komen voor het breken van de vasten tijdens de Ramadan. Mirjam ging hier graag op in. En zo draagt ze het uit: vrede voor iedereen.

Op 13 februari werd de verbintenis van de kerk van Veldhoven met het Luchthavenpastoraat op Airport Eindhoven feestelijk gevierd. In de dienst werd Mirjam voor haar bijzondere werk aan de gemeente verbonden door Lieuwe Wijbenga, de kerkelijk werker van Veldhoven. Het thema van de ‘vreemdeling’ sloot naadloos aan bij het karakter van Mirjams opdracht. ‘Ga uit je bubbel, er is zoveel buiten de gemeente waar je het evangelie ook tegenkomt. Ook daar werkt het in alle kracht,’ aldus Mirjam. ‘Ik doe het gewoon. Ik ben dol op mensen.’